Mijn eenzaamheid

Waarom voel ik mij eenzaam? Ik heb vrienden en mijn ouders om mij heen.. dat is toch voldoende? En toch knaagt het. Mijn familie woont in Amerika en in Suriname. De familie van mijn moeders kant is erg klein. De familie van mijn vaders kant is erg groot en woont ook hier in Nederland, maar ik ben niet met hen opgegroeid. Toen ik klein was maakte ik kennis met een aantal familieleden. Jaren later verbrak mijn vader het contact met iedereen. Met als resultaat dat ik nu niemand ken.

Ik heb een aantal keren geprobeerd om contact te zoeken met verre nichten, maar tevergeefs. Daarnaast heb je een halfbroer met kinderen hier wonen (sinds 1,5 jaar) waarbij de moeite tot contact voornamelijk vanuit jou komt, en deze moeite niet wederzijds is. Je blijft proberen, maar het houdt een keer op. Je wilt een band opbouwen met je familie, vooral je kleine neefjes, maar dit mocht helaas niet baten. Ik ben erg close met de familie van mijn moeders kant, maar die wonen in Amerika en Suriname. Daar kan je dus niet eventjes op bezoek. Tevens is de familie erg klein.

Als je kijkt naar anderen en hoe zij terug kunnen vallen op hun familie, dan doet dit gewoon erg pijn. Een vriendin waarvan haar nichtje een picknick heeft georganiseerd voor haar, een vriend die gezellig bij zijn zus en nichtjes langs gaat.. Op een dag zullen mijn (gescheiden) ouders er ook niet meer zijn. Dan ben ik écht alleen. Deze gedachte brengt bij mij veel angst naar boven.

Je hebt vrienden, maar in hoeverre zijn zij echte vrienden?

Hoe kenmerkt eenzaamheid zich bij jou?